Wie is Hartgers Radiateuren
Het bedrijf bestaat al sinds 1937 toen “opa” Hartgers voor zichzelf begon in Apeldoorn en is waarschijnlijk een van de oudste radiateurenbedrijven in Nederland. Opa Hartgers had veel dochters en twee zonen, allemaal opgegroeid tussen de radiateuren.
Zoon John Hartgers heeft na opa`s pensioen het bedrijf in Apeldoorn voortgezet maar vond het op zijn 60e een keer leuk geweest en is ermee gestopt. Zoon Henk is in 1965 in Zutphen voor zichzelf begonnen en van hem heb ik het vak geleerd.
Ikzelf ben ook geboren tussen de radiateuren, mijn ouders huurden vroeger een etage boven het bedrijf van Henk Hartgers en waarschijnlijk is het toen al misgelopen met me. In mijn wiegje lag ik op het binnenplaatsje als mijn ouders weg moesten en Henk op mij paste en toen ik een jaar of drie was mocht ik met een hamer op de oude koelblokken rammen. Nog steeds moet ik aanhoren hoeveel geld hem dat heeft gekost omdat ik daarmee alle vuil tussen de lamellen wegsloeg en dan ving hij minder bij de oudijzerboer omdat het gewicht van de koelblokken daardoor afnam. Zolang als ik me kan herinneren was ik al gefascineerd door de vlam van de grote brander waar radiateuren mee worden uitgesmolten en de geur die hiermee vrij kwam.
Mijn moeder vertelde mij dat ik toen ik vier was al radiateurmaker wilde worden en van de lagere school herinner ik me dat al mijn vriendjes brandweer-, politieman of piloot wilde worden, ik niet.
Als je dan een jaar of twaalf bent dan begin je te beseffen dat je met geld dingen kunt kopen en geld verdien je door te werken (althans de dommen) en zo ben ik begonnen met eerst maar eens het schilderen van de werkplaats, vegen, het poetsen van bakjes en zijschotjes enz., maar aan die mooie branders mocht ik nog steeds niet zitten.
Vanaf die leeftijd heb ik iedere vrije dag die ik had bij Henk gewerkt en gelukkig mocht ik wat later wel met vuur spelen.
Toen ik klaar was met mijn school (MTS energietechniek) hebben we gekeken of er een mogelijkheid was om in het bedrijf te komen maar ja, eenmanszaakje hè, te weinig werk voor twee man.
11 jaar heb ik bij Wolter en Dros gewerkt in de installatietechniek als servicetechnicus (geweldig bedrijf is dat) en ik had geluk.
Voor radiateurmaker is er geen opleiding behalve de praktijkles van een ouwe rot, maar ja, welke ouwe rot heeft er een gedegen theoretisch achtergrond op radiateurengebied? Die van mij niet dus, Henk heeft geleerd voor analist, niet echt iets in de radiateurensfeer.
Mijn werk in de installatietechniek bestond veelal uit het inregelen en in bedrijf stellen van luchtbehandeling en verwarmingsinstallaties en het oplossen van storingen en problemen hiermee. Mijn geluk is dus dat de overeenkomst van c.v. / luchtbehandelingstechniek met autowarmtehuishouding 100% is; het maakt dus echt helemaal niets uit of je in een gebouw bezig bent of onder de motorkap het is allemaal dezelfde natuurkunde. Ik heb me dus 11 jaar te pletter geleerd op kosten van de baas.
Na 11 jaar hobbyen op snipper-, atv-, onbetaald verlof en ouderschapsverlofdagen (twee kinderen gekregen om ouderschapsverlof op te kunnen opnemen) was het voor Henk ook de tijd om te stoppen en kon ik beginnen.
Sindsdien probeer ik iedere dag weer van iedere radiateur die ik maak of bouw de perfecte radiateur te bouwen omdat het mij zo geleerd is.
Alles perfect gesoldeerd, alles 100% doorgevloeid, 0% klodders alles netjes, alle deukjes uit de bakjes, alle lamelletjes recht, schotjes recht en symmetrisch omdat mij dit zo is geleerd.
Sinds 1937 is er heel veel veranderd maar vakmanschap blijft meesterschap, altijd.
Chris Jansen.
